بچه ها! چندتاتون حوصله كردين و همه اين چيزايي رو كه اين آقا اينجا كپي پيست كرده رو خوندين؟ چندتاتون حوصله مي كنين كه اونها رو بخونين. نمي شد اين آقا كوتاه نويسي رو ياد مي گرفت تا ما هم حوصله مان سر نره؟ در ضمن! من هيچ وقت از برملا شدن واقعيت هراس نداشتم. اما در اين چيزهايي كه شما اون رو نوشتي واقعيت رو نمي بينم. مي خواي بدوني واقعيت چيه؟ واقعيت همين جاست توي صفحه اصلي وبلاگ. تصوير كودكي كه عكس پدرش را مي بوسد. . . پدري كه ديگر زنده نيست تا او را در آغوش بگيرد. پدري كه ازش تنها يك عكس مانده و يك خاطره. يك خاطره بزرگ. هرگز از ياد مردم ايران فراموش نخواهد شد.
